Wednesday, June 21, 2017

War chronicle of journalists Ilire Zajmi and Filippo Landi


Guglielmo Minervini

On these pages, written with four hands, they do not write war chronicles but confess their story. So, the tragedy of Kosovo went into their lives, becoming part of their individual solutions, reports, and values

That the story told by mass media is partial and generalized in all countries, is a widespread conclusion.

But there is growing demand from the same information maker to escape solid and sterile patterns of chronicles, exiting other areas of freedom not only for conscience but also for reason.

Filippo Landi and Ilire Zajmi, are two journalists, Filippo , a Italian who comes from the world of television, Ilire a Albanian journalist coming from print media. The flow of events in Kosovo has seen them directly with their eyes. Everything is described in the book confession. Filippo has seen the war by staying on the Kosovo border, Ilire has seen from inside.

Many have come to know their will and become familiar with their confession. On these pages, written with four hands, they do not write war chronicles but confess their story. So, the tragedy of Kosovo entered their lives, becoming part of their individual solutions, reports, and values. By telling how a history of disaster can become a short circuit for the life of an individual, a community, a nation. How it can change fate, but also engage in the following events. In reality, their glances, their events, who meet illegally at the border point, are transformed into narrative lenses, up to the thrilling feeling that strips up to the intimacy of the horrors of this war. Ilire’s narration depicts the anxiety of war, the slow shift of consciousness that begins with a distant skepticism "war is a weird phenomenon, always thinking that only others die" and diving into a fatalism, continuing with the inevitable feeling of  fatalism impotence  "who can prevent a war of tragic dimensions in Kosovo? No one seems to me. "



And in the psychological journey that starts from the unbelievable to the possible, it just goes to the point where war becomes inevitable and indispensable. Dynamic rhythm, pure parody, Ilire' s suppressive desire to understand, allow building a chain of reactions that causes the inevitable outbreak of violence, expanding accurately the moment when the understanding of the way of retaliation is overcome as a feeling, and the report ofiIrreversible pieces are broken. Ilire’s confession often uses the metaphor of love and destiny. The idea of ​​coexistence between cultures and nations as an expression of a love affair is a very precious figure of peace or "coexistence of differences". The idea of ​​war, treated as a loving disruption of disillusionment, is the dominant politics of endless thirst for domination, "the coexistence between the two nations seems impossible to me. They have gone too far this time. And like any other coexistence, every love has its own destiny. And the end ".


It is different, however, the pilgrimage of Filippo. His vision follows another path, beginning with the decomposition of a "humanitarian catastrophe" and continuing with an incredible finding of "a mass deportation" planned in a very rational way. Even in the story of Filippo, there is a description of a chain of reactions that last long on the Balkan land, starting from the escape of the persecuted victims and systematic genocide: "I who visited Dachau, do not believe that after fifty years, In Europe, a new mass deportation could be organized. " In this sequence, Filippo’s narration captures the point at which the war has managed to program the exile of an entire nation to physically eradicate its existence. It is this time when the war in Kosovo takes place on two fronts, that of the sophisticated technology of Western bomber aircraft, and the deportation of a whole nation: "The tragedy must have enough victims, before touching the human conscience ". This hybrid is a new chapter that the war has followed to affirm its devastating sovereignty. Ilire’s  vitality and the authentic story of Filippo make up the opposite of what appears: "everything that is said and declared is nothing but a triumph of violence in a territory that counts 146 ethnic groups”.

The brutal character of the war, increasingly relentless to civilians, is the result of the differences that coexisted during the Balkan tragedies, and they express the urgent need for a peace policy for which air bombing represents only a hypocrisy of confrontation.

A policy that delivers new horizons of coexistence, starting exactly from Europe, one of the most positive models of policy success in the century that we are leaving behind.


Preface of the book “Një tren për Bllacë” -

 

 

 

Tuesday, June 13, 2017

Burrat duan


Burrat duan

Publikuar: 2017-06-13 10:51:04
Poezi e shkruar nga Ilire Zajmi
 
Burrat i lë shpirti për gra të përsosura
tigresha të çmendura në shtrat
gjoks të madh vithe të rrumbullakëta

Burrat duan gra të bukura
dama pa fije grimi në fytyrë
shtojzovalle me flokë të gjata e të dendura

Burrat ëndërrojnë gra hyjnesha
bukuria t’u ngrijë gjakun në damarë
t’u falin netë të zjarrta mëkate të ëmbla
Burrat duan gra të mençura
partenere të dlira dashnore tekanjoze
që flasin pak e dashurojnë shumë

Burrat kërkojnë gruan ideale
bjonden zeshkanen sykaltrën syzezën
skllaven moderne të virgjërën që prostituon

Burrat duan…duan..duan..
Burrat burrat burrraatttttttttttttttttttttttttt
Po po është e vërtetë se burrat duan gra të përkryera
Por keni pyetur ndonjëherë çfarë burra duan grate

http://www.kultplus.com/?id=5&l=22260

Perdersi a Venezia



Non si puo non perdersi almeno una volta a Venezia

cosi ci ha detto un suo abitante

quando li abbiamo chiesto qual era il vicolo stretto del albergo amore mio

siamo rimasti incantati in silenzio in quel momento di eternità

 racchiusi nella tana di tutti gli amanti di questo mondo

 dove tutto sembra lontano e irrilevante

 porta fortuna perdersi a Venezia

ci ha detto un suo abitante

 nell’unica città al mondo

dove un uomo vorrebbe morire d'amore sempre.


  traduzione: Elvi Sidheri                                                                                                                                            

 
















































































































































 


 

 



Wednesday, June 07, 2017

Të humbesh në Venedik


Është e pamundur të mos humbesh bile njëherë në Venedik 

na tha një vendas

kur e pyetëm për rrugicën e ngushtë të  hotelit  amore mio 

heshtëm të magjepsur në atë çast përjetësie

 në strehën e të gjithë dashnorëve të botës

ku gjithçka tingëllon e largët  dhe e parëndësishme

të sjell fat të humbesh në Venedik 

na tha  një vendas 

në të vetmin qytet të botës 

ku njeriut do i pëlqente të vdiste nga Dashuria.

Friday, June 02, 2017

Diskriminimi gjinor dhe seksizmi sikur perfundojne aty ku shfaqen


                                    
 
1image
Sipas shumë hulumtimeve pas lufte nga organizata të shoqërisë civile në Kosovë, retorika seksiste dhe diskriminimi në baza gjinore janë më të pranishme në politikë e në media. Për arsyje të ndryshme,shpesh rastet e tilla mbeten vetëm si kujtim i keq personal.
Fikrete Çoçaj, përgjegjëse për marrëdhënie me publikun në Këshillin e Pavarur të Mediave (KPM), pohoi se rastet të gjuhës seksiste në media, nuk janë trajtuar, sepse askush nuk i ka lajmëruar ato.
Megjithatë, Lirije Kajtazi, deputete nga radhët e Lidhjes Demokratike të Kosovës (LDK), thotë se rastet e gjuhë seksiste në Kuvend nga disa prej kolegëve të tyre, ka bërë që ato të ndihen të ofenduara e të fyera.
“Ata (kolegët deputetë – v.j.) thjeshtë kanë shfaqur veten dhe kanë ulur prestigjin e Kuvendit. Kanë lënduar besimin e qytetarëve me një fjalor të tillë, që është i patolerueshëm”, thotë Kajtazi, e cila konsideron se parlamenti ka një rol në edukimin e publikut.
“Duhet të kemi sjellje që na çon neve në rrugët e Bashkimit Europian”, deklaron ajo.
Por, as në parlamentin e Kosovës nuk dihet për ndonjë rast të paraqitur apo ankesë rreth diskriminimit gjinor apo gjuhës seksiste.
Violeta Kurti Islami, njohëse e çështjeve për barazi gjinore dhe themeluese e Qendrës së Medieve për Gra (QMG), pranon se ka pjesëmarrje të reja të emrave të rinjë grash në lista zgjedhore.
“Vigjilja e fushatës parazgjedhore 2017, për herë të parë po e sjell në pah përqendrimin e partive më të mëdha në Kosovë në potencialin e mundshëm të votës elektorale të grave dhe vajzave”, thotë Kurti Islami.
Në prag të fushatës zgjedhore, vet qasja e aleancave e forumeve të grave të partive, dhe tashmë i një numri sosh të grave kandidate në lista për deputete,  sipas Kurti Islamit, është inerte.
“Në përgjithësi, kjo inertësi (e gruas – v.j.) është e palosur mirë dhe ndjehet komode me kuotën dhe nuk do ta dijë e as ‘ngre  krye’ jashtë saj. Për shembull në rritjen e numrit të grave në lista zgjedhore 2017, apo edhe në raste më të rënda kur u cënua personaliteti i grave kolege aderuese në parti”, thotë ajo.
Si ilustrim, Kurti Islami merr mungesën e ndonjë zëri nga Forumi i grave i Lidhjes Demokratike të Kosovës (LDK) për rastin e Vjosa Osmanit apo ndonjë shprehje kundërshtie nga gratë e Partisë Demokratike të Kosovës ndaj dhunës së ushtruar ndaj ish-kryeredaktores së përditshmes “Zëri”, tani anëtare e kësaj partie, Arbana Xharra.
Gjuha seksiste në media, sipas drejtorit të Këshillit të Mediave të Shkruara, Nehat Islami, kryesisht është e pranishme tek komentet e lexuesve. sidomos në disa prej mediave online.
Gjuha seksiste përdoret përveç në politikë, edhe në fushata elektorale, gjatë seancave të Kuvendit, etj. Ne nuk kemi pasur ankesa, nuk e kemi pasur ndonjë rast të lajmëruar. Unë mendoj se njerëzit po binden për barazi gjinore”, thotë ai.
Redaktorja e lajmeve në Radio Televizionin 21, Antigona Baxhaku thotë se aty ku punon nuk ka hasur në seksizëm.
Ajo konsideron se për raste kur përdoret gjuha seksiste, duhet që institucionet t’i marrin e t’i kenë masat e veta.
“Ne gjatë gjithë kohës e kemi gojën plot me të drejtat e njeriut, privilegj si mendim pozitiv që e quajmë. Nëse ne themi se jemi ‘shtet demokratik’ atëherë duhet t’i kemi të gjitha ligjet në rregull dhe sipas tyre, t’i zbatojmë ato”, thotë Baxhaku.
Në anën tjetër, Ilire Zajmi Rugova, redaktore dhe udhëheqëse e trajnimeve në Radio Televizionin e Kosovës (RTK) është e bindur se në media ndihet mungesa e grave të cilat moderojnë programe me peshë, si në debatet në përgjithësi e në veçanti ato politike.
Ajo konsideron se në mediat krijohet përshtypja e gabueshme se gratë trajtohen të barbarta, por se shpesh angazhohen vetëm sa për “kuotë”.
“Duhet eliminuar edhe retorikën seksiste, duke mos lejuar stereoptipet gjinore. Mediat duhet të vendosin standarde jo-diskriminuese që ndalojnë objektifikimin e grave,” thotë Zajmi Rugova.

 http://www.kosovalive360.com/diskriminimi-gjinor-dhe-seksizmi-sikur-perfundojne-aty-ku-shfaqen.html

Magjia e burrneshës së Xibrit

Fenomeni i burrneshave apo “virgjëreshave të përbetuara” është trajtuar në letërsi, është dokumentuar me fotografi, filma dokumentarë e artistik e zhanre të tjera artistike. Një traditë e hershme shqiptare që tashmë është në zhdukje, ashtu si vetë jeta në male që u jepte të drejtën grave të shpalleshin burrnesha, pasi betoheshin se nuk do të martoheshin kurrë dhe merrnin rolin e burrit. Kjo traditë qindravjeqare patriarkale, ka inspiruar edhe regjisoren shqiptare që jeton në Itali, Valbona Xibri, për të realizuar shfaqjen “Burrnesha”.

Gjela është vajza e vetme e një çifti që jeton në një fshat të thellë të veriut të Shqipërisë. Ajo kalon një jetë të qetë e rrethuar me dashuri prindërore, deri në kohën kur babai sëmurët rëndë dhe vdes. Këtu fillon trasformimi i jetës së Gjelës, e cila sapo kishte mbushur të njëzetat.

Sipas Kanunit, dy gra nuk mund të jetojnë të vetme

E gjendur papritmas në udhëkryq jetësor, ajo mundohet të gjej një zgjidhje. Vendos të martohet me Lekën, të birin e mikut me të cilin kishte punuar babai i saj në koperativë. Por me të parë Lekën, ajo ndërron mendje. Leka nuk ia mbush syrin. Ai ishte një djalë i shëmtuar e shtatvogël. Idea e martesës i shqitet nga mendja.

Atëherë, Gjela vendos të bëjë kthesën e madhe të jetës së saj. Të shndërrohet në virgjëreshë të përbetuar. Kështu ajo do mund të vazhdojë të jetojë e lirë, e të gëzojë të gjitha të drejtat që i gëzojnë vetëm burrat në fshatin e saj të thellë. Me të bërë betimin para dymbëdhjetë burrave, Gjela heq përgjithmonë rrobat e gruas e vesh ato të burrit, për tu bërë Gjergj. Gjergji, identiteti i saj i ri, e obligon të mësojë të vishet, të sillet e të punojë si burrë për të marrë të gjitha përgjegjësitë e të zotit të shtëpisë. Gjergji krijon miqësi me burrat e fshatit, të cilët e mësojnë të thith duhan e të pi raki, të këndojë këngën “Hajredin Pasha” –këngën e preferuar të të atit , të kërcejë e të loz lojëra burrash.

Bota e burrneshës së re është të kalojë kohën me burra dhe me të ëmën

Bën jetë të qetë midis atyre kreshtave të larta të veriut të Shqipërisë. Herë herë fantazmat e trazojnë trupin e saj njomak. Parafytyron trupin e saj femëror, veshjet e bukura. Këto lëkundje të çastit, Gjergjin nuk e mposhtin . Mëdyshjet e befta nuk ia zbehin sigurinë e fituar me aq mund e punë për të qenë një burrneshë e fisme.

Kënga sikur i jep kurajo dhe e ndihmon shpirtërisht të ik nga e kaluara e saj e të çlirohet nga dyshimet. Për t’ia ngulitur vetes një fakt tashmë të rrënjosur thellë në vetëdijen e saj se ai është Gjergji, është burrë, apo siç e thotë edhe vet personazhi në skënë : “Kam lindur në moshën 20 vjeç, në dhomën e babait tim, me flokë të shkurtër dhe me rrobat të errta. Mashkull.”
Kjo është historia e burrneshës së Xibrit, që solli fenomenin e vashave të maleve, që zgjedhin për të jetuar si meshkuj, në skenën e teatrit Oda në Prishtinë, në kuadër të edicionit të pestë të festivalit Femart.

Një shfaqje që përdor gjuhë të ndryshme artistike, që dëshmon se format e shprehjes teatrore nuk njohin kufinj. Një kombinim i shkëlqyer i gjuhës teatrale me video. Video –xhirime mahnitëse që të fusin në psikologjinë e personazhit kryesor. Gjergji në skenë që rrëfen historinë e tij dhe Gjergji në video, që shpalos rutinën e tij të përditshme, dhe intimitetin brenda ambientit ku jeton. Kombinimi i lojës teatrore me video është një trill fantastik, ndërsa shfaqja pasurohet edhe me muzikë folklorike shqiptare.
Një skenë e veçantë e shfaqjes është ajo e betimit të Gjelës si burrneshë. Meqenesë shfaqja është realizuar me një aktore, regjisorja ka zgjedhur të vërë në skenë 12 qeleshe burrash që simbolizojnë pleqtë e fshatit. Me tekst të dramaturges italiane Sara Giacomelli, “Burrnesha” është një shfaqje e realizuar me mjeshtri nga regjisorja shqiptare Valbona Xibri. Rolin e burrneshës e ka luajtur aktorja ukrainase, Maryna Ivashchenko. Ivashencko në shfaqje rrëfen dhe këndon në tri gjuhë, italiane, shqipe dhe ruse./KultPlus.com  http://www.kultplus.com/?id=12&o=612

Codex Episoda 12 Ilire Zajmi 14 08 2021