Ligështohem te gërmadhat e një rrënoje
mbuluar me bar të egër shkurre e hithra
zëri i ëmbël i gjyshes kumbon në kopshtin erëmirë
gjyshi hijeshi e rrallë prej burri të fismë plisbardh
dremit në karrigen e tij të preferuar
në atë që dikur quhej shtëpi
Merimangat kanë qëndisur rrjeta të panumërta
mbi hijen e kujtimeve të vagullta të të gjallëve për
të vdekurit
që u fikën në të mbramen strehë
në vendin që
dikur e njihja si shtëpi
s ‘ndihet dashnia e nanës as era e babës
aroma e bukës së pjekur në furrë
zërat e gëzuar të fëmijëve trazovaq
Gjurmët e vegjëlisë ngjasojnë të lashta sa
origjina e yjeve
zëri i gjyshes si të ishte mbytur në varrezat e
faraonëve
plisi i gjyshit mustaqebardhë objekt muzeal
nëna e babai në albume fotografish të ri e të
lumtur
aktor si në telenovelat braziliane
fëmijët duke krijuar tregimet e tyre për jetën
e shtëpia e fëmijërisë si ishulli Kurrkund i Piter
Panit
përherë e njejta përherë e gjallë në kujtesë
e në legjendat urbane që i besojnë akoma fëmijët e mi. 
https://dritarjaonline.net/ilire-zajmi-shtepia-e-femijerise/
No comments:
Post a Comment